Deze maand stellen wij u Team NL voor. Vandaag: Jeffrey Buijl (21), 1ste commis

De champagne hebben we inderdaad opengetrokken nadat we in september de Nederlandse finale van Bocuse d’Or wonnen, ’s avonds tijdens een klein feestje bij Kees thuis. Kees Visser en ik hebben als combi vaker op het erepodium gestaan, deze was veruit het speciaalst. We praten over de Bocuse d’Or, de meest prestigieuze kookwedstrijd ter wereld.

Kees en ik zijn inmiddels behoorlijk op elkaar ingespeeld, en dan druk ik me zacht uit. Kees ken ik al vanaf mijn veertiende. Ik was destijds al overtuigd dat ik kok wilde worden. In koken kan ik mijn creativiteit kwijt. Mijn moeder kende Kees van de plaatselijke voetbalvereniging, zij draaide er als vrijwilliger bardiensten. Zij polste hem of hij assistentie kon gebruiken in de keuken van zijn restaurant Bij Kees in Zierikzee. Ik was nog een heel verlegen jochie, te zenuwachtig om wat te zeggen. Mijn moeder deed daarom het woord tijdens het sollicitatiegesprek. Ik mocht van Kees meteen de keuken in. Na school, in de weekenden, zodra het kon, was ik Bij Kees. Ik ben in 2019 met Kees meegegaan naar het gloednieuwe hotel Mondragon, ik heb hem er onlangs opgevolgd als chef-kok. Hoe ik mijn toekomst zie? Een Michelinster is geen ambitie, een Michelinster is een bekroning. Ik wil zo goed mogelijk koken. Gasten blij maken, dat is mijn drijfveer.

Kees was altijd al een fanatieke wedstrijdkok. Ik mocht van hem vanaf het begin mee, aanvankelijk om te kijken, wat ik al superspannend vond, later om hem te assisteren. Koken in een wedstrijdkeuken is niet te vergelijken met dat in een restaurant. De adrenaline gutst door je lijf.

Al mijn vrije tijd steek ik in Bocuse d’Or. Trainen en nog eens trainen, we gaan tot het uiterste om die top 10 in Hongarije te halen. Als eerste commis ontferm ik me vooral over de groentegarnituren en de kleine details. Dat wat Kees bereidt, versmelt in mijn handen tot één geheel.

Zo verlegen als op mijn veertiende ben ik allang niet meer. Je bent tijdens zo’n wedstrijd zo gefocust dat je niet eens doorhebt dat ze staan te filmen. Het hindert mij niet dat ze tijdens een finale over mijn schouder heen kijken.

Ik doe nu zoveel nieuwe kennis op, dankzij onze coaches François Geurds en Jo Nelissen. Die vele trainingen beschouw ik als een investering in mezelf. Een goed resultaat bij Bocuse d’Or staat serieus goed op je cv.