Deze maand stellen wij u Team NL voor. Vandaag: Kees Visser (42), chef

Paul Bocuse heb ik nooit persoonlijk ontmoet. Vijf jaar geleden was ik met een vriend -mijn vrouw was hoogzwanger van onze zoon- naar Lyon afgereisd voor de wereldfinale, de finale waarin Jan Smink als chef Nederland vertegenwoordigde. We stonden op het punt om de avond van de eerste finaledag te gaan dineren in L’Auberge du Pont de Collonges toen de telefoon ging: de eerste weeën waren begonnen. Ik ben meteen in de TGV richting Nederland gestapt.

Nederland heeft nog nooit die wereldfinale gewonnen. Het zijn Frankrijk en de Scandinavische landen die domineren. Met dit team zouden we het verschil moeten kunnen maken. We vormen met elkaar een heel sterk team. Ik ben niet de enige met een enorme wilskracht, een enorme drive om te winnen, beide commissen en Jo Nelissen aan de box hebben ‘ie evenzo.

Mijn grote kracht is dat ik visueel sterk ben. Mijn gerechten zien er heel strak uit. Ik hoor heel vaak terug dat wat ik maak, er heel vet uitziet. De smaak is echter heilig. Met de begeleiding van een smaakvirtuoos als François Geurds, hij is bijna dag en nacht voor ons in de weer, moet het lukken op 23 of 24 maart dat woweffect bij de jury van de Europese finale te veroorzaken. Ik steek zoveel van François op, ik leer technieken waarvan ik voorheen amper het bestaan wist.

De aanhouder wint, zeggen ze weleens. Ik zal en ik moet ooit winnen, heb ik in 2013 tegen mezelf gezegd. Ik heb vier keer eerder meegedaan aan de Nederlandse finale, de vijfde keer was raak. Nu ik zover ben gekomen, laat ik er alles voor. Ik ben zelfs gestopt met drinken. Niet dat ik een stevige drinker was maar na afloop van een service, thuis op de bank met de vrouw, lustte ik wel een wijntje.

Het winnen van de Bocuse d’Or viel samen met mijn vertrek als chef bij hotel Mondragon in Zierikzee. Het begon aan me te knagen dat ik als enige papa niet bij de eindejaarsmusical op de school van mijn dochter was. Als private chef kan ik mijn tijd zelf bepalen. Met als extra voordeel dat ik nu alles kan geven voor Bocuse d’Or. Ik weet dat als je goed presenteert bij Bocuse d’Or de nodige deuren voor je opengaan. Ik doe het daar niet eens voor. Ik wil het allerbeste uit mezelf halen in die 5 uur en 35 minuten die we in Boedapest aan tijd krijgen.